Sa
pelikulang "Triangle of Sadness", palaging binibigyang diin ang isyu
ng equality
o
pagiging egalitarian #everyonesequal subalit kailanman ay hindi mangyayari ito.
Nariyan
ang hindi matapos-tapos na isyu tungkol sa equality ng gender roles.
Tulad
kapag nag-date ang magkasintahan dapat ba na lalaki ang magbayad?
O
kailangan salitan na magbayad ang lalaki at babae tuwing mag-date?
At paano
kung mas matagumpay ang babae sa lalaki?
Nariyan
rin ang usaping walang dapat na pinipiling antas ng buhay ng tao
sa
oras ng kasaganahan at sa oras ng kagipitan.
Subalit,
hindi pa rin maalis na mas binibigyang pabor ang mga mayayaman.
Malaki
ang agwat sa inookupang espasyo sa kwarto
ng
mga mayayaman at naglilingkod.
Nasa
itaas na bahagi ng yate ang mga guests na mayayaman.
Samantalang
nasa baba o tago ang kwarto ng mga crew.
Kahit
pa daanin sa usapan at teorya ang debate ng isang Russian capitalist
at
American socialist ay hindi nito mababago
ang
lagay ng mga nasa laylayan ng lipunan.
Pamantayan
o basehan pa rin kung nakakaangat ang buhay sa lipunan.
Mapapansin
na sa isang eksena ay merong nang-iistorbo na langaw habang nag-sunbathing
ang
magkasintahang modelo na sina Yaya at Carl (Charlbi Dean at Harris Dickinson).
Ang
langaw ang nagsisilbing social commentary na bulok ang sistema ng lipunan
lalo
sa social classes at pribiliheyo.
Gayunpaman,
sa oras ng trahedya mas mabuti bang unahin ang sarili
o
tumulong sa kapwa kahit pa mababa ang tingin nila sa 'yo?
Dito
ngayon pumasok ang balanse at napakahusay na pagganap
ni
Dolly De Leon bilang Abigail.
Sa
unang bahagi ng pelikula, dinaanan lamang siya ng lente
at
nag-alok ng “housekeeping” sa kanilang guests.
Hindi
mo siya mapapansin.
Habang
ang mga mayayaman ay kung anu-ano ang pinapagawa sa mga naglilingkod sa yate.
Tuloy-tuloy
ang serbisyo ng mga crew sa yate. At tulad ng ibang crew ng yate,
nais din
ni Abigail na maayos ang kanyang trabaho at ma-please ang kanilang guests.
Subalit,
magbabago ito dahil sa isang trahedya.
Sa
third act, malaki ang bahagi ng papel ni Abigail. Mula sa hindi napapansing
OFW,
kumbaga
invisible, ay naging pinuno siya para ang mga nakaligtas sa trahedya
at
maski siya ay maka-survive sa isla. Ipinakita sa pelikula na maabilidad,
ma-diskarte
at kayang-kayang mamuno ng isang Filipina.
Kapag
nabigyan ng pagkakataong mamuno ay hindi niya ito palalampasin
dahil
namulat siya na madalas minamaliit ang kanyang lahi.
Kung
sa mga ibang international films ay pinapakita
na
masunurin ang mga Filipina
dahil
sa siya ay OFW o mail-order bride.
Sa
pelikulang ito, binigyan ng kapangyarihan ni Ostlund ang isang Filipina
upang
siya naman ang sundin.
Sabi
nga ni Abigail, "In the yacht, I'm the toilet manager.
Here,
I'm the captain."
Meron
din siyang sexual needs kung saan ginamit niya ang kanyang kapangyarihan
para
makuha ang isang gwapo at matipunong lalaki.
Sa
ibang international films, madalas na ang mga foreigners
ang
halos mag may-ari sa mga Filipina.
Ang
mga magiting nating kababayan ang nagbibigay serbisyo
at
simbolo ng mga OFW sa pagiging matiyaga, masipag, masikap
at dedicated
sa kanilang trabaho.
Sa
ibang pelikula naman ay masaklap ang sitwasyon nila dahil
maaring
biktima sila ng karahasan o nahulog sa patibong ng prostitusyon.
Sa
kabilang banda, umaasa ako na sa kauna-unahang pagkakataon
ay
magkaroon ng nominasyon si Dolly De Leon sa AMPAS o Oscars.
